შენი შვილი ხშირად ტირის?! რატომ არის ეს კარგი დედის ნიშანი?

დედის გულს ისე არაფერი სტკივა, როგორც ბავშვის გაუთავებელი ტირილი. როგორ მოვიქცეთ მშობლებმა, თუ ბავშვი ტირის? ღირს თუ არა იმაზე ფიქრი, რომ ბავშვები მხოლოდ ცუდ მშობლებთან ტირიან?

წყარო: Fotolia

თითოეული ორსულობა და თითოეული ბავშვი სრულიად განსხვავებულია, მაგრამ ჯორდან ჰარელის პატარა შვილებს ერთი რამ ჰქონდათ საერთო: ისინი „რთული“ ბავშვები იყვნენ. ისტორია, რომელსაც ჯორდანი, სამი შვილის დედა და ბლოგერი, სხვა დედებს უზიარებს, გვეხმარება გავიგოთ, რომ ზოგჯერ ტირილი ბავშვისთვის ხელმისაწვდომი ერთადერთი კომუნიკაციის საშუალებაა და ჩვენ მასზე სწორად უნდა ვრეაგირებდეთ. „ჯერ კოლიკა იყო, შემდეგ კბილების ამოჭრა და ოტიტი, შემდეგ კი ალერგია. ჩემი გრძელი ღამეები (და დაუსრულებელი დღეები) ბავშვების ტირილით იყო სავსე. ვგრძნობდი, რომ გავგიჟდი. ხანდახან ვფიქრობდი, რომ აღარ შემეძლო ამის ატანა და ჩემს პატარას ვთხოვდი, ერთი წუთით მაინც გაჩუმებულიყო. ხანდახან დუეტად ვტიროდით, მე და ჩემი პატარა და არ იყო ნათელი, ვინ ადგებოდა პირველი. საშინელ დედად მივიჩნევდი თავს, რადგან ჩემი სამივე შვილი ზუსტად ერთნაირად იქცეოდა. შემდეგ კი გამახსენდა ისტორია, რომელიც დედაჩემმა მომიყვა. ის ძალიან პატარა იყო, როდესაც ჩემი ძმა დაიბადა და ის „მძიმე“ ბავშვი იყო. მას სურდა, რომ დედა ყოველთვის მის გვერდით ყოფილიყო და შეუძლებელი იყო მისი დაძინება. ძალიან ნაცნობი სიტუაცია.

წყარო: Facebook@jordanharrelldotcom

ერთ დღეს, კვირა წირვის დროს, ჯასტინი, როგორც ყოველთვის, ცრემლებს ღვრის და დედამისი გამოვიდა მის დასამშვიდებლად. მის გვერდით კიდევ ერთი ქალი იჯდა, იმავე ასაკის ბავშვთან ერთად, რომელიც დედის მკლავებში ჩუმად ჩაძინებდა. „რა არის შენი საიდუმლო? რატომ არის ის ასეთი მშვიდი?“ მკითხა დედაჩემმა. „ეს ჩემი შვილი არ არის, მე მისი მშვილებელი დედა ვარ. სიცოცხლის პირველი რამდენიმე თვე გაუჩერებლად ტიროდა და მისი ტირილი ყოველთვის უპასუხოდ რჩებოდა. ის ძალიან დიდხანს ტიროდა, შემდეგ კი შეწყდა და ახლა თითქმის აღარასდროს ტირის.“ ამის შემდეგ, ჩემში რაღაც შეიცვალა. რაც არ უნდა რთული ყოფილიყო ჩემთვის, რაც არ უნდა გრძელი და აუტანელი მეჩვენებოდა ჩემი ღამე, მახსენდებოდა ეს საუბარი და თავს ვახსენებდი: შენი შვილის ტირილი კარგია. ეს ნიშნავს, რომ ის გენდობა და ესმის, რომ ყოველთვის მოხვალ, როცა დაგიძახებენ. ის ტირის, რადგან იცის, რომ მე ვუპასუხებ, მე ყოველთვის იქ ვიქნები. „რთული“ ბავშვების დედებო, მადლიერნი იყავით მათი ტირილისთვის. ისინი არ ტირიან, რადგან ცუდი დედა ხარ. ისინი ტირიან, რადგან შენ კარგი ხარ.

ასევე წაიკითხე

იასამნისფერი ბავშვის ტირილი: ეს ფენომენი ბევრისთვის ნაცნობია საშიში?

წაიკითხეთ სტატია